Χρυσό στη Θράκη!

Θράκη αγαπημένη μου και πονεμένη μου πατρίδα. Πόσα και πόσοι δεν έχουν περάσει από αυτά εδώ τα χώματα. Μια περιοχή ευλογημένη από το θεό και καταραμένη από τους ανθρώπους. Μια περιοχή που διατήρησε το όνομα της από πολύ παλιά, άλλοτε καταλαμβάνοντας μεγαλύτερη έκταση και άλλοτε μικρότερη μέχρι να φτάσει σήμερα να έχει τη σημερινή της μορφή. Πόσοι και πόσοι δεν θέλησαν να είναι δικός τους αυτός ο τόπος. Και δεν τους αδικώ. Ακόμα θέλουν. Και αυτό είναι το πρόβλημα.

Δυστυχώς η πατρίδα μου έτυχε να είναι στο μεταίχμιο δύο κρατών. Τέλος θεού αρχές Αλάχ λένε μερικοί γελώντας. Και να ήταν μόνο αυτό...

Το θέμα είναι ότι στη πατρίδα μου διακυβεύονται πολλά συμφέροντα κάτι που κρατάει τον τόπο σε υπανάπτυξη μακριά από μεγάλες επενδύσεις. Αυτό θα μου πείτε συμβαίνει σε όλη τη χώρα γιατί να ασχοληθούμε ειδικά με τη Θράκη; Η απάντηση είναι γιατί είναι πατρίδα μου. Για μένα φτάνει και περισσεύει.

Δεν θα μιλήσω για το Μπουργκάζ – Αλεξανδρούπολη γιατί το θέμα έχει καταντήσει κουραστικό και η επένδυση ούτωσι άλλως έχει ακυρωθεί εδώ και πολλούς μήνες. Θα αναφερθώ όμως στον ελληνικό χρυσό.

Έχω κουραστεί πραγματικά να ακούω ψευτοκουλτουριάρηδες οικολόγους της κακιάς ώρας να παρουσιάζουν ppt σε δρόμους και πλατείες με ηχεία και μικρόφωνα. Έχω βαρεθεί να ακούω κόσμο να επαναστατεί και να ξεσηκώνεται ενάντια στο ίδιο του το συμφέρον. Έχω κουραστεί να βλέπω ανέργους νέους άνω των 30 να μαραζώνουν. Έχω βαρεθεί να πληρώνει η χώρα μου λεφτά σε προδότες που κάνουν καταγγελίες στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια για θέματα που αφορούν το χρυσό. Έχω βαρεθεί να χρησιμοποιούν απλό κόσμο νεαρής και μέσης ηλικίας που έχει αγνές προθέσεις για να πετύχουν τα δικά τους συμφέροντα. Έχω βαρεθεί τους προδότες.

Γεμίσαμε εφιάλτες....κανέναν καλό δεν βλέπουμε!

Δεν θα επιχειρηματολογήσω γιατί θα πρέπει να γίνει μια τέτοιου ύψους επένδυση στη πατρίδα μου. Έξω από το χωριό μου, ο λόγος είναι προφανείς. Μετά από 10 χρόνια στα οποία έζησα στο Μεσολόγγι, την Αλεξανδρούπολη και την Αθήνα κατάφερα τελικά να γυρίσω πίσω θέλοντας να ελπίζω ότι αυτή τη φορά θα είναι για μόνιμα. Πιστέψτε με δεν θα ήμουν υπέρ στο να γίνει οτιδήποτε θα κατέστρεφε το μέλλον των παιδιών μου. Δεν θα έγραφα ΠΟΤΕ και ΤΙΠΟΤΑ σ αυτό το blog που δεν θα ήταν οικολογικό ή θα προξενούσε οποιαδήποτε είδους ζημιά στο περιβάλλον και κατ επέκταση στον άνθρωπο.

Ο άνθρωπος προηγείται του περιβάλλοντος. Ο άνθρωπος από τότε που ανακάλυψε τον εαυτό του χρησιμοποιεί το περιβάλλον για να επιβιώσει. Στην αρχή είδε ένα κλαδί. Το έκοψε και το έκανε εργαλείο, το έκανε τσάπα, φτυάρι, σφυρί, τόξο, έσκαψε έκανε σπίτι έφαγε και έζησε. Δεν σκέφτηκε ούτε μια στιγμή ότι κόβοντας το κλαδί προκαλούσε οικολογική καταστροφή. Τώρα θα μου πείτε ότι τότε τα δέντρα ήταν πολλά και ότι να γίνουμε πρωτόγονοι δεν είναι λύση. Όχι δεν είναι. Το παραπάνω είναι απλά μια παρομοίωση για να καταλάβουν μερικοί ότι ο άνθρωπος έχει ανάγκη για επιβίωση.

Ο χορτασμένος την ανεργία δεν την φοβάται!

Το παραπάνω είναι μια παρομοίωση του γεγονότος ότι αυτοί που ασχολούνται με την απαγόρευση της δημιουργίας του χρυσού στη πατρίδα μου είναι βολεμένοι. Χορτάτοι. Την έχουν βρει την άκρη τους. Γιατί έτσι είναι. Και αυτό από παλιά πηγάζει. Πρώτα λοιπόν ο άνθρωπος έκανε σπίτι, έφαγε, έκανε παιδιά και εκεί κάπου, όταν χόρτασε τη κοιλιά του, κατάλαβε ότι υπάρχει και η ομορφιά γύρω του. Είδε τα πουλιά, έδωσε άλλο νόημα στα δέντρα, άρχισε να ζωγραφίζει και να γράφει ποιήματα.

Δυστυχώς όμως, τη σημερινή εποχή, πολλοί νέοι της πατρίδας μου δεν μπορούν να γράψουν ποιήματα. Ούτε να ζωγραφίσουν. Δεν μπορούν ούτε καν να παντρευτούν! Όποτε πάνε και τα παιδιά...για φαγητό και στέγη δεν το συζητώ, αν δεν ήταν οι γονείς ... όλα αυτά γιατί κάποιοι άλλοι, που φάγανε, ήπιαν, ζήσανε, γλεντήσατε φτάσανε κάπου εκεί στα 45 με 60 κάτι, θυμήθηκαν ότι υπάρχει και η φύση. Το περιβάλλον! Και επειδή τα παιδιά τους μα πάνω απ όλα τη κοιλιά τους την είχαν ταχτοποιημένη και χορτάτη είπαν να κάνουν και κανένα αγώνα! Να θυμηθούν τα νιάτα τους... στη σύνταξη(μεγάλη) είναι έχουν πολύ χρόνο! Υποκρισία.... :(

Είναι και μερικοί νέοι. Σε οργανώσεις και σε παρατάξεις... επαναστάτες! Με τη βούλα! Όλοι οι άλλοι ήμαστε του καναπέ γιατί δεν κάνουμε απεργίες και πορείες που κανένας δεν υπολογίζει, ιδικά σε επαρχιακές πόλεις και επειδή χρησιμοποιούμε τη λέξη πατρίδα είμαστε του Άδωρη άρα φασίστες άρα κατεβάζουμε ρολά και δεν ακούμε λέξη παραπέρα. Καμία συζήτηση. Το καλό και το σωστό είναι να κάνουμε αυτό που θα μας πει το κόμμα. Η παράταξη λέει όχι άρα δεν θα γίνει! Τέλος.-

Έλεος ρε παιδιά.... σε μια χώρα που δεν υπάρχει Δημοκρατία να είστε όργανα σε κομματικές παρατάξεις. Ντροπή πια σεβαστείτε τα νιάτα σας και τα παιδιά σας... Είναι και δική μας ευθύνη όταν καμωνόμαστε ότι δεν καταλαβαίνουμε και συντηρούμε σάπια συστήματα παλαιότερων γενεών που είναι έκδηλο πια ότι δεν αποδίδουν. Δεν θα πω περισσότερα για τους συνομηλίκους μου που είναι κατά των μεγάλων επενδύσεων στη πατρίδα μου γιατί τους θεωρώ απλά αφελής. Η προηγούμενη κατηγορία τουλάχιστον καρπώνεται κάποιο όφελος από τέτοιου είδους κινήσεις ή έχει καρπωθεί στο παρελθόν.

Τους νέους της γενιάς μου τους τρώει η ανάγκη να αγωνιστούν για κάτι σωστό και δίκαιο και δυστυχώς πέφτουν έρμαια προβατόσχιμων λύκων και προδοτών. Όταν θα καταλάβουν ότι όλα αυτά είναι απλά συμφέροντα και συναλλαγές δυστυχώς για μένα και γι αυτούς θα είναι πολύ αργά.

Παρ όλα αυτά ο κόσμος δεν κοιμάται όπως πάρα πολλοί προσπαθούν με υπερβάλλοντα κόπο και ιδρώτα να μας πείσουν. Παραθέτω παρακάτω τη πηγή για να την δείτε και μόνοι σας ότι οι πολίτες ξέρουν τι θέλουν για το τόπο τους.

e-evros.gr

Όλα αυτά δεν τα έγραψα για να υπερασπίσω το μαγαζί κάποιων. Δεν γνωρίζω κανέναν και δεν έχω καμία προσωπική ανάμιξη. Τα έγραψα γιατί βαρέθηκα να ακούω την ανεργία να βαράει καμπανάκια, να βλέπω νέους χωρίς δουλειά, χωρίς ελπίδα, και από την άλλη όταν είναι να γίνει μια μεγάλη επενδυτική κίνηση η οποία ίσως εξασφαλίσει τη σταθερότητα στη περιοχή, να ξεσηκώνεται απονήρευτος κόσμος από αμφιβόλου προελεύσεως και φυσικά όχι μόνιμους κάτοικους της περιοχής “πολίτες” για να μην γίνει, ή μήπως αυτό είναι το ζητούμενο; να μην υπάρχει σταθερότητα στη περιοχή; Αυτό θέλουν σίγουρα οι άλλοι, αυτό θέλουμε και μεις για το τόπο μας;

Τα συμπεράσματα δικά σας ελπίζω.