-call your mother, αφού τηλεφωνεί συνέχεια αυτή!
Πήρα την απόφαση να τις εφαρμόσω. Στη δεύτερη παρατήρηση όμως σκάλωσα.
-Memorize your favorite poem?
Διαπίστωσα οτι δεν έχω αγαπημένο ποίημα. Ξανασκάλισα τα κουτιά μου και βρήκα ένα ποιήμα του κ.Καβάφη που όταν το διάβαζω μ'άρεσει.Δεν μπορώ να πω πως είναι το αγαπημένο μου όμως...
Αν έχετε κάποια πρόταση ή αν θέλετε πείτε μας ποιο είναι το ποιήμα που σας αρέσει περισσότερο απ'όλα, και ποιος ξέρει ίσως γίνει και το δικό μας αγαπημένο!
ο κ.Καβάφης κάποτε έγραψε:
"Απολείπειν ο θεός Αντώνιον"
"Σαν έξαφνα ώρα μεσανυχτ'ακουστει αόρατος θίασος να περνά με μουσικές εξαίσιες, με φωνές-
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου που απέτυχαν, τα σεχέδια της ζωής σου που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανοφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος απο καιρό,σα θαρραλέος αποχαιρέτα την την Αλεξάνδρεια που φεύγει.
Προπάντων να μη γελασθείς, μη πεις πως ήταν ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος απο καιρό, σα θαρραλέος, σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλη,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ'οχι με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους, τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου